Het is zeven uur,
wij hebben onze pyjamaatjes al aan.
Papa roept ons,
dat we mogen kijken door het raam.
Daar achter in het weiland,
zien we een kleine en een grote staan.
‘Wat schattig en lief!’
zuchten we voldaan.
Hopelijk mogen we morgen weer,
hertjes kijken voor het slapen gaan.